Aktualności - Pedagog
- Kategoria: Aktualności - Pedagog
- 2973
- Autor: Ewa Żelazko
W dniu 13.10.2016 r. pedagog szkolny p. M. Biłan zaprosiła do naszej szkoły pracownika Powiatowej Stacji Sanitarno – Epidemiologicznej panią Bogumiłę Prymarczuk, która rozmawiała z uczniami klas I na temat racjonalnego żywienia młodzieży.
- Kategoria: Aktualności - Pedagog
- 3318
- Autor: Ewa Żelazko
W dniach od 31.03. do 1.04. 2015 r. Szkolne Koło Wolontariatu zorganizowało na terenie II LO akcję charytatywną ,, Zajączek Wielkanocny”.
- Kategoria: Aktualności - Pedagog
- 2796
- Autor: Ewa Żelazko
- Kategoria: Aktualności - Pedagog
- 9143
- Autor: Ewa Żelazko
Hasło „Patrz dziecku w oczy” powinno stać się dla rodziców, wychowawców i nauczycieli drogowskazem w rozpoznawaniu tego czy nasze dziecko ,wychowanek , uczeń sięga po narkotyki. Ponieważ to źrenice tak wyraźnie pokazują nam , czy ktoś znajduje się pod wpływem narkotyków, czy nie – dlatego też przy precyzyjnych opisach objawów występujących przy zażywaniu danego środka odurzającego na pierwszym miejscu zawsze umieszczony jest wygląd źrenicy.
Objawy ogólne
Pierwszymi sygnałami wskazującymi na możliwość kontaktu z tego rodzaju substancjami jakimi są narkotyki jest zmiana stylu życia, ubierania się i znajomych. Towarzyszyć temu mogą unikanie wszelkich rozmów i nagłe oddalenie psychiczne.
Istotnym symptomem jest także pogorszenie się ocen w szkole . Wymienione sytuacje wcale nie muszą mieć nic wspólnego z narkotykami, jeśli się jednak pojawią warto stać się bardziej uważnym.
Objawami związanymi z zażywaniem substancji odurzających mogą być nagłe wyjścia z domu, krótkie telefony, zaniedbywanie obowiązków, nieprzywiązywanie wagi do stroju, zmiany nawyków żywieniowych, zmiany trybu życia , spadek wagi ciała, wydawanie coraz większych sum pieniędzy, apatia lub senność, nagłe wybuchy agresji i w ostateczności wynoszenie z domu cenniejszych przedmiotów, używanie narkomańskiego slangu, psychozy i lęki.
Marihuana i haszysz
Marihuana - konopie indyjskie zawierające substancję psychoaktywną THC. Marihuana dostępna obecnie na rynku to najczęściej roślina , uprawiana pod specjalnymi lampami bez dostępu słońca, często „wzmacniana” różnymi innymi substancjami. Marihuana hodowana obecnie zawiera ok. 40% więcej THC niż trawa palona w latach 60-tych.
Wygląd
Marihuana występuje w postaci brunatnozielonych szczytów roślinnych, pozlepianych lub luźnych ze sobą liści o bardzo charakterystycznym słodkim i ostrym zapachu.
Haszysz występuje w postaci miodowych, ciemnobrązowych a czasami niemal czarnych brunatnych, kulek lub kostek. Na początku twardy po chwili ugniatania staje się miękki.
Gadżety
Osoby palące marihuanę i haszysz mają zazwyczaj przy sobie szklane fifki, małe fajeczki, bibułki do skrętów, różnego rodzaju pudełeczka często posiadają też rzeczy z charakterystycznym liściem.
Sposób zażywania
Marihuanę się pali, są jednak osoby, które piją zrobioną z niej herbatkę. Bardzo popularne są także ciasteczka z haszyszem.
Fizyczne objawy zażywania marihuany to:
- szerokie źrenice słabo reagujące na zmiany światła
- przekrwione spojówki
- charakterystyczny słodkawy oddech i przesiąknięte tym zapachem ubranie
- skłonności do nieuzasadnionego śmiechu
- gadatliwość i pobudzenie ruchowe lub spowolnienie mówienia i ruchów
- napady żarłoczności, szczególnie duża ochota na „coś słodkiego”
- upodobanie do robienia ciągłych dygresji
- beztroska
- rozbawienie
- niemożność skupienia się na jednym temacie przez dłuższą chwilę
- milczenie
- unikanie większego towarzystwa
- zamknięcie się w sobie
- napady agresji
- niemożność porozumienia się z otoczeniem
- nadwrażliwość
- zaburzenia percepcji
- psychozy
- omamy i iluzje
- zaburzenia pracy serca i układu oddechowego
- zapaści
- syndrom amotywacyjny czyli niemożność zrobienia niczego konstruktywnego ewentualnie doprowadzenia do realizacji choć jednego z wielu pomysłów
W aptekach dostępne są testy na obecność THC we moczu. Marihuana utrzymuje się w organizmie do 3 tygodni.
Amfetamina
Inne nazwy: spid, feta, białko, proszek, extasy.
Amfetamina jest syntetycznym środkiem stymulującym centralny układ nerwowy.
Wygląd
Występuje w postaci białego proszku sprzedawanego w małych, plastikowych torebkach, tzw. dilerkach.
Sposób zażywania
Amfetaminę przyjmuje się najczęściej wziewnie, poprzez wciąganie przez nos. Osoby poważnie uzależnione najczęściej ją sobie wstrzykują. Popularne jest także rozpuszczanie jej w drinkach lub po prostu jedzenie.
Objawy charakterystyczne dla osób będących pod wpływem amfetaminy:
- wzmożona aktywność
- rozszerzone źrenice
- charakterystyczny lekki wytrzeszcz (wygląd „Strusia Pędziwiatra”)
- słowotok
- nadmierna ruchliwość
- bezsenność
- wykonywanie irracjonalnych czynności o irracjonalnych porach
- utrata wagi ciała
- płaczliwość
- ogólne rozbicie
- brak koncentracji
- charakterystyczny, cuchnący zapach potu
- pobudzenie
- niepokój
- zawroty głowy
- lęki
- głębokie depresje
- psychozy
- ataki agresji
- bóle klatki piersiowej
- przewlekłe zaburzenia snu
- krwotoki z nosa
- gwałtowne i nieregularne bicie serca
- obfite pocenie się
- biegunka
- omdlenia
- rozdrażnienie
- niepokój
- napięcie
- zanik łaknienia prowadzący do wychudzenia
W aptekach dostępne są testy wykrywające amfetaminę w moczu. Należy wykonać go nie później niż w ciągu 72 godzin od zażycia, bowiem przez taki okres czasu utrzymuje się ona w organizmie.
Extasy
Na bazie amfetaminy robione są tzw. piguły czyli extasy. Są to tabletki z różnorodnymi obrazkami, brane zazwyczaj podczas imprez, na lepszy nastrój, lepszą zabawę, etc. Ponieważ każda piguła ma inny skład chemiczny, są one wyjątkowo niebezpieczne. Znane są przypadki zejść śmiertelnych po zażyciu extasy.
Opiaty
Inne nazwy: heroina, brown, kompot. Do grupy tej należą także: morfina, kodeina, opium.
Heroina występuje w postaci białego proszku, jednak nie jest ona zbyt popularna za względu na swoją cenę. Uzależnienie od opiatów zaczyna się zazwyczaj od browna, który jest nie do końca oczyszczoną heroiną i występuje w postaci szarobrunatnego proszku, czasem jaśniejszego, czasem ciemniejszego. Ponieważ jednak brown jest także drogi, po pewnym czasie zaczyna się zażywać kompot, będący tzw. polską heroiną. Jest on wytwarzany ze słomy makowej i ma postać brunatnego płynu.
Sposób zażywania
Heroinę przyjmuje się dożylnie. Browna zazwyczaj pali się lub wstrzykuje dożylnie, rzadko bywa też wciągany przez nos lub zjadany. Kompot zażywany jest dożylnie.
Gadżety
Brown sprzedawany jest w sreberkach, które mogą być umieszczone w torebkach tzw. dilerkach.
Sprzęty charakterystyczne dla osób palących browna to folia aluminiowa, sreberka od czekolady, szklane fifki, duża ilość zapalniczek.
Objawy występujące po zażyciu niewielkiej ilości browna:
- lekko zwężone źrenice niereagujące na światło
- pobudzenie
- dobry nastrój
- gadatliwość
- zwężone źrenice niereagujące na światło
- błogostan
- stan beztroski
- odprężenie i zadowolenie
- ospałość
- rozleniwienie
- zmniejszenie lęku i niepokoju
- zmniejszenie czynności wydzielniczej gruczołów
- wymioty, mdłości
- lęki
- stany depresyjne
- trudności z koncentracją
- trudności z artykułowaniem słów
- osłabienie woli
- spadek ambicji
- egoizm
- kłamliwość
- nieliczenie się z normami społecznymi i moralnymi
- znaczne wychudzenie
- spadek sił
- bladość skóry i jej zły stan
- wypryski ropne
- zrosty
- zapalenia żył
- rozległą próchnicę
- wypadanie włosów
- osłabienie lub zanik popędu płciowego
- zapalenie wątroby
W aptekach dostępne są testy wykrywające heroinę w moczu, która utrzymuje się w organizmie do 48 godzin.
Kleje i inne substancje wziewne
Środki te dostępne są dla każdego bez żadnego problemu i zapewne dlatego to najczęściej od nich zaczynają swoją przygodę z narkotykami małe, często już 6-letnie dzieci.
Do najbardziej popularnych narkotyków z tej grupy należą: butapren, terpentyna, nafta, benzyna, lakiery, octany, wywabiacze plam, beznzen, aceton, heksan, nitro, siluks, autowidol, werniks, rozpuszczalniki do farb.
Pierwsze niepokojące objawy:
- zapach wyżej wymienionych środków
- permanentny katar i kaszel
- krwawienia z nosa
- zapalenie spojówek
- mdłości i wymioty
- napady agresji
- dziwne plamy na ubraniu
- senność lub euforia
- odrętwienie
- osłabienie łaknienia
- opóźnione reagowanie
- nadwrażliwość na światło
- zła ocena rzeczywistości
- utrata kontroli nad rzeczywistością
- brak kontaktu ze światem zewnętrznym
- bóle mięśni i głowy
- wychudzenie
- problemy z poruszeniem się
- upośledzenie pamięci
- zmiany charakterologiczne
- wahania nastroju
- przygnębienie
- apatia
- niepokój
LSD czyli kwas zwany także papierem lub papierkiem występuje w postaci małych papierków z różnorodnymi, kolorowymi obrazkami, nasączonych substancją psychoaktywną. Zażywa się je poprzez włożenie pod język.
Grzyby psylocyby to brązowe grzybki na cienkich nóżkach z charakterystycznym czubkiem na kapeluszu, rosnące na łąkach. Można je jeść świeże lub suszone.
Środki te wywołują tzw. „podróże poza rzeczywistość”.
Objawy u osób będących pod wpływem halucynogenów:
- rozszerzone źrenice
- suche usta
- nieprzytomny lub nieobecny wzrok
- zaburzenia postrzegania
- zaburzenia świadomości
- nadwrażliwość zmysłów
- halucynacje wzrokowe i słuchowe
- zachowania agresywne
- depresje
- zmęczenie
- lęk
- panika
- urojenia o negatywnych treściach
- przyspieszenie akcji serca
- podwyższenie ciśnienia
- drżenie
- ślinotok
- wymioty
- zesztywnienie lub zwiotczenie mięśni
Barbiturany i inne leki nasenne i uspokajające
Do tej grupy środków należą wszelkiego rodzaju leki dostępne w aptekach.
Najczęściej zażywanymi są: luminal, relanium, diazepam, lorafen, oxazepam i reladorm.
Gadżety
Istotnym sygnałem do niepokoju może być znalezienie opakowań po tych lekach.
Objawy występujące po zażyciu tego rodzaju środków:
- uspokojenie
- zadowolenie
- obojętność
- nadmierna senność
- czasami oszołomienie i euforia
- niewyraźna mowa
- spowolnione ruchy
- niezrównoważenie psychiczne
- lęki
- depresje
- napady agresji
- zaburzenia mowy i pamięci
- zmęczenie
- otępienie myślowe
- drżenie rąk
- zaburzenia czynności wegetatywnych
- psychoza
W aptekach dostępne są testy wykrywające barbiturany w moczu, które utrzymują się w organizmie do 48 godzin.
- Kategoria: Aktualności - Pedagog
- 3737
„Wszelkiego rodzaju zaburzenia dziecięce powstają na skutek faktu, że rodzice nie rozmawiają z nimi wystarczająco.
Dzieci odczuwają o wiele większą potrzebę ich obecności i komunikowania się, aniżeli przesadzonej troskliwości, higieny czy homogenizowanego mleka.”
Francoise Dolto
Wychowanie dziecka to przede wszystkim rozmawianie z nim.
Rozmowa to wymiana zdań, czyli wszyscy uczestnicy mają równe prawo do mówienia i do tego by być wysłuchanym oraz mają obowiązek wysłuchania. Rozmowa to wzajemna wymiana myśli poprzez słowa.
Istnieje mit, że młody człowiek nie potrzebuje obecności, zainteresowania i rozmowy z rodzicami (może tak być, kiedy dziecko prosiło o rozmowę, a my nie wykazywaliśmy chęci na rozmowę, teraz może zachowywać się tak jakby nie chciał rozmawiać). Okazuje się, że 1/3 badanej młodzieży mówi, że nie może liczyć na rodziców, że brakuje im kontaktu z rodzicem, że rodzice nie mają dla nich czasu, nie dostrzegają ich problemów, czasami czują się lekceważeni przez rodziców.
Młodzi ludzie chcieliby, aby rodzice poświęcili im swój czas, ale nie tylko na kontrolę postępów w nauce. Młody człowiek chciałby mieć możliwość rozmowy z rodzicami o swoich problemach, poglądach czy wątpliwościach dotyczących otaczającego świata. Chcieliby, być traktowani poważnie podczas rozmowy, być partnerami w rozmowie. Kiedy rodzic poświęca nastolatkowi swój czas, rozmawia z nim pokazuje mu, że jest dla niego ważny, że go akceptuje, że interesuje się jego sprawami, zapewnia go o swojej miłości daje mu wsparcie oraz zapewnia poczucie bezpieczeństwa.
Tylko 1/5 badanej młodzieży mówi, że może otwarcie porozmawiać ze swoimi rodzicami o sprawach, które są dla niego ważne. pozostała część młodzieży mówi, ze ich rozmowa z rodzicem najczęściej kończy się kłótnią, w związku z czym w ogóle rezygnują z rozmów.
Jak rozmawiać z młodym człowiekiem, aby każda ze stron była zadowolona?
Po pierwsze. Warto zawrzeć z nastolatkiem umowę, określającą sposób wzajemnej komunikacji (w umowie powinny być zawarte informacje czego unikać w rozmowie, a co może ułatwić rozmowę). Warto te reguły zapisać i umieścić w widocznym miejscu. Taka umowa powinna być zawarta w przyjaznej atmosferze, a nie tuż po kłótni z rodzicem.
Po drugie. Empatia- jest to zdolność wczuwania się w sytuację drugiej osoby. Młody człowiek widzi świat inaczej niż dorosły i bez próby zrozumienia tego widzenia trudno mówić o jakimkolwiek porozumieniu. Warto przed rozmową z dzieckiem zadać sobie trud „wejścia w ich skórę”.
Po trzecie. Młodemu człowiekowi zależy na odkryciu własnego JA i podzielenia się nim z drugą osobą. Nastolatek mówiąc o sobie oczekuje od rodzica przede wszystkim zrozumienia jego wewnętrznej logiki, zagłębienia się w sferę uczuć, przeżyć, a nie na skupianiu się na suchych faktach. Młody człowiek przede wszystkim chce opowiedzieć o sobie, a nie prosi o rozwiązanie problemu.
Często rodzice utrudniają rozmowę poprzez stosowanie następujących zwrotów: O tak to prawda, Uważam, ze powinieneś, Podobno, badania wykazały, spójrz, czy to nie wspaniałe miejsce, Tak, ale TY, to zupełnie, tak jak wtedy, gdy ja….. Te zwroty zniechęcają młodego człowieka do rozmowy, do mówienia o sobie, pokazują mu, że to co on myśli i to co jest dla niego ważne nie ma wartości i znaczenia dla rodzica.
Zwroty, które zachęcają do rozmowy, dialogu to np.: opowiedz mi o tym!, Acha, Och, Interesujące, Rzeczywiście, Chciałbym o tym coś usłyszeć więcej, Interesowałby mnie twój punkt widzenia, Porozmawiajmy o tym. Te wypowiedzi przekazują młodemu człowiekowi, że je akceptujemy, szanujemy jego osobę, a jego zdanie jest dla nas ważne.
Po czwarte. Szczerość to też umiejętność przyznania się do popełnionych błędów, swoich słabości. Przyznanie się przed dzieckiem do własnych błędów czy pomyłek nie świadczy o naszej słabości, ale może stać się podstawą porozumienia. Wrażliwe nastolatki potrafią prześwietlić rodzica i poddać go krytycznej ocenie. Jeśli pozwalamy sobie na wytykanie uchybień dzieciom musimy się liczyć z odwetem z ich strony. Jeśli otwarcie przyznajemy się do swoich uchybień, to mamy prawo oczekiwać tego samego od swoich najbliższych. Szczera rozmowa z nastolatkiem wymaga przede wszystkim szczerości wobec siebie.
Po piąte. Okazywanie uczuć przez rodziców. Bez uczuć nie ma szans na rozmowę czy dialog z młodym człowiekiem. Niestety najłatwiej jest nam okazywać negatywne uczucia (złość, gniew, wściekłość, niezadowolenie). Podczas, gdy więź między dzieckiem, a rodzicem budują przede wszystkim pozytywne uczucia. Warto mówić nastolatkowi, że jesteśmy z niego dumni, że jesteśmy zadowoleni z jego zachowania, sposobu myślenia, pracy jaką wykonał.
Po szóste. Warto akceptować uczucia nastolatka. Nie mamy większych trudności i problemów z akceptacją radości, zadowolenia nastolatka. Trudno jest nam poradzić sobie z takimi uczuciami jak: złość, gniew, smutek, rozpacz, rozgoryczenie, przerażenie. Warto wiedzieć, że samo uczucie nie jest złe, ale sposób jego wyrażenia może być niewłaściwy. Uczucia przemijają, jeśli pozwolimy nastolatkowi, je wyrazić. Nie wyrażone uczucia najczęściej mogą prowadzić do: depresji, uzależnień, samobójstw. Młody człowiek potrafi poradzić sobie ze swoimi uczuciami, nawet najbardziej nieprzyjemnymi- warto mu zaufać. Jeśli nie wiemy jak się zachować gdy dziecko cierpi czasami wystarczy: sama obecność, powiedzenie rozumiem, możesz na mnie liczyć.
Po siódme. Znaleźć odpowiednie miejsce i czas na rozmowę. Miejsce- gdzie nikt nie będzie nam przeszkadzał i młody człowiek będzie czuł się bezpiecznie. Czas- jak chce rozmawiać, mam siłę wysłuchać i mam na to czas. Jeśli źle się czują, nie mam czasu – warto o tym powiedzieć nastolatkowi i umówić się na rozmowę. Młody człowiek jest w stanie to zrozumieć.
Po ósme. Indywidualność. Młody człowiek otrzymał od was życie i ma swoją tożsamość. Jeśli będziemy tak na niego patrzeć łatwiej nam będzie z nim rozmawiać.
Po dziewiąte. Słuchaj uważnie tego co mówi.
Podczas wypowiedzi staraj się zrozumieć, co to dla niego znaczy.
Nie skupiaj się tylko na zadawaniu pytań, jeśli niczego nie wniosą do rozmowy. Pytanie ma świadczyć o twoim zainteresowaniu młodym człowiekiem.
Nie skupiaj się na formułowaniu wypowiedzi czy rozwiązań.
Unikaj przesadnych określeń: zawsze, nigdy, niemożliwe.
Unikaj słów obniżających pewność wypowiedzi „może”, „można by sądzić”, „można by powiedzieć”- te słowa świadcz o unikaniu naszej odpowiedzialności, za to co się mówi.
Bierz odpowiedzialność za to co czujesz, myślisz, za to jak się zachowujesz. Buduj wypowiedzi z podmiotem ja. Nie mów: Sprawiasz, że jestem - w ten sposób przerzucasz odpowiedzialność za swoje uczucia na innych. Powiedz: Jestem smutny, ponieważ zapominasz odrobić lekcje.
Pełne porozumienie z nastolatkiem wymaga od nas czasu, zaangażowania oraz świadomej pracy nad samym sobą.
Wydaje mi się, że warto podjąć trud rozmowy z młodym człowiekiem, gdyż to może: zaowocować pogłębieniem więzi, naprawić zerwane więzi, a przede wszystkim uchronić nastolatka przed zagrożeniami dzisiejszego świata (depresje, uzależnienia, samookaleczenia, zaburzenia odżywania, mutyzm, samobójstwa). Jeśli my nie będziemy rozmawiać z naszymi dziećmi to na pewno znajdą się osoby, które to zrobią (np.: dealer).
- Kategoria: Aktualności - Pedagog
- 4069
Generacja X- pokolenie ludzi urodzonych między 1961 a 1981r.
Generacja Y- pokolenie Millenium, | „ „następne pokolenie „ , „pokolenie klapek i iPodów". Po raz pierwszy nazwa ta pojawiła się w 1993 roku. Polskie pokolenie nazywane jest hybrydą.
Jest to określenie generacji ludzi urodzonych w latach 1976-1982 oraz 1990-2001, czyli dorastających na przełomie wieków XX i XXI.
To pierwsze pokolenie w Polsce, które:
- jest „nieskażone" komunizmem, nie pamięta czasów PRL-u, stanu wojennego;
- wychowuje się w pokoju i w warunkach gospodarki kapitalistycznej;
- nie różni się znacznie od swoich zachodnich kolegów;
- wychowuje się w kraju o rosnącym standardzie życia i konsumpcji (brak samodzielności i zaradności);
- ma większą możliwości wyboru edukacji (prywatne uczelnie) i drogi zawodowej (nowe specjalności).
- wychowywane jest przez instytucje-profesjonalizm i media. Rodzice coraz bardziej boją się wychowywać swoje dzieci, w związku z czym młody człowiek głównie jest przygotowywany do pracy zawodowej, a nie do życia w społeczeństwie
- żyje w tzw. „Wiosce Globalnej- większa mobilność i otwartość – łatwiejsze podróżowanie i kontakt z innymi kulturami poprzez Internet, znajomość języków obcych, wykształcenie.
- ma kontakt z nową technologią, która rozwijała się na ich oczach – komputer, internet, telefon komórkowy, komunikatory. Znaczna część posiada komputer (ponad 90%), ściąga muzykę z Internetu, posiada telefon komórkowy, przenośne urządzenia audio/video/MP3, posiada lub czyta bloga oraz wykorzystuje Internet jako podstawowe źródło informacji.
- ma nakaz (przekaz), że ma być kimś, odróżniać się od innych. Wywiera się silny nacisk na indywidualność;
Przedstawiciele nowego pokolenia obecnie nie mają więcej niż trzydzieści lat.
Czym charakteryzuje się pokolenie Y?
1.Wysoką samooceną. Rodzice wmówili im, „że wszystko w ich rękach”. Nie boją się głośno wypowiadać swojego zdania i mówić o swoich oczekiwaniach, co świadczy, że wychowują się już bez cenzury. Statystyczny Y zna swoją wartość, ma świetnie opracowaną sztukę autoprezentacji i dość wysokie wymagania w kwestii wynagrodzenia i rozwoju. Nierzadko ceni się sporo wyżej niż wycenia ich rynek. Może to wynikać z tego, że rodzice wmówili im, „ że wszystko w ich rękach”.
2.Indywidualizm, duża koncentracja na sobie. Pokolenie Y za bardzo interesuje się sobą, nie bierze pod uwagę szerszego kontekstu i swojego miejsca w świecie. Wynika to z tego, że o małego byli uczeni indywidualności i wyrażania siebie, dlatego są mniej konformistyczni wobec korporacyjnych procedur i standardów. Wydaje się im, że wszystko od nich zależy, z czym wiążą się nierealistyczne oczekiwania..Nierealistyczne oczekiwania. Młodzi uważają, że mogą zmienić cały świat w ciągu pierwszego dnia pracy. Konfrontacja z rzeczywistością bywa dla nich często bolesna. Takie patrzenie na świat wynika z tego, iż wychowywali się na grach komputerowych, w których jest pokazane, że na wszystko mają wpływ w bardzo krótkim czasie.
3.Wykazują się większą tolerancją i otwartością na kulturę lub rasę - inaczej niż pokolenie wcześniejsze. Jest to młodzież która wychowuje się w czasach pokoju, ma większą możliwość kontaktu z osobami z innych krajów- poprzez internet czy wyjazdy za granicę do pracy, czy w celach rekreacyjnych
4.Lubią zmiany i nie boją się ich. Z łatwością przychodzi im zmienić miejsce zamieszkania czy pracę tzn., że są świetnie przygotowani do działania w warunkach gospodarki globalnej i różnorodności kulturowej.
5.Innowacyjność. Od pracodawcy oczekują możliwości robienia rzeczy ciekawych i intensywnego programu szkoleniowego oraz możliwości nauki od osób lepszych od siebie, których chętnie wezmą za mentorów. W innym wypadku szybko rezygnują z pracy.
6.Lubią niezależność. Wyjątkowo cenią sobie możliwość samostanowienia i dokonywania własnych wyborów. (indywidualizm).
7.Ważne jest dla nich być, a nie mieć. Co świadczy, że w stosunku do pokolenia 30 czy 40 latków cechuje ich odmienny stosunek do dóbr materialnych. Ważniejsza dla nich jest jakość życia i doświadczenia życiowe, niż posiadanie. Mimo to nadal ważna jest dla nich marka – być może w związku z wpływem reklamy.
8.Ważne dla nich jest „pracować i żyć” - to pokolenie pracuje, żeby żyć i się rozwijać, a nie żyje, żeby pracować (tak jak to było w pokoleniu X).
9. Ważna dla nich jest równowaga między życiem prywatnym a zawodowym. Chcą pracować, ale nie przez całe życie. Nie stawiają oni pracy na pierwszym miejscu – jest ona raczej jedynie środkiem do realizacji innych, ważniejszych w ich mniemaniu celów , do których należy: stworzenie szczęśliwej rodziny, samorozwój i realizacja własnych pasji. Cenią swój czas prywatny i odpoczynek. Podoba im się idea elastycznych godzin pracy w biurze, żeby w miarę potrzeb móc załatwiać swoje sprawy. Dzięki komunikacji elektronicznej są natomiast w stanie wykonać część obowiązków z dowolnego miejsca i o dowolnym czasie- telepraca.
10. Stawiają oni przede wszystkim na rozwój, a nie na szybką karierę i pieniądze. To młodzież, która jest lepiej wykształcona, nierzadko mają międzynarodowe matury, praktyki zagraniczne oraz lepszą znajomość języków obcych. Ważna dla nich jest samorealizacja i ciągły rozwój. Mają swoje indywidualne cele życiowe i oczekiwania zawodowe, które należy rozwijać. Rozwój to dla młodego człowieka nie tylko podwyżka i awans, ale także rozszerzanie posiadanych umiejętności, doskonalenie kompetencji, urozmaicanie zadań, poszerzanie odpowiedzialności itp. Bardziej zależy im na szacunku i satysfakcji z pracy niż na pieniądzach. Bardziej cenią własny komfort i wygodę zamiast poświęcania się dla pracodawcy. Młodzi nieustannie w siebie inwestują i tego samego spodziewają się od swoich pracodawców. Młodzi nie znoszą korporacji i nie akceptują już „wyścigu szczurów”. Do korporacji idą pracować tylko po to, aby jak najwięcej się nauczyć i podnieść swoją wartość na rynku.
11. Młodzież jest lojalna idei i ludziom, a nie firmie, w której pracują czy instytucji ,w której się uczą. Nauczeni doświadczeniem rodziców dobrze wiedzą, że praca nie jest dana raz na zawsze. Nie oczekują związku z pracodawcą na długie lata, chociaż z badań wynika, że chętnie spędziliby w jednym miejscu więcej czasu, jeśli wciąż byłaby tam dla nich szansa poznawania nowych rzeczy i rozwoju osobistego inaczej bez skrupułów zwolnią się. Pokolenie Y ceni pracę, naukę, lecz pracodawcy czy nauczycielowi daje niewielki kredyt zaufania . Muszą wiedzieć, że cele firmy i osobiste są zbieżne. To najbardziej mobilni zawodowo pracownicy w historii.
12. Młodzi szukają „autorytetów przechodnich”. Dla pokolenia X autorytet jest statyczny, gdy lidera postrzega się jako osobę nieomylny we wszystkich dziedzinach. To odmienne rozumienie roli autorytetu wśród przedstawicieli pokolenia Y i X może być zarzewiem konfliktów miedzy „młodszym” a starszym pokoleniem. Pokolenie Y traktuje autorytety w sposób bardziej przypominający stosunki panujące w społecznościach pierwotnych. Autorytet przypisywany jest osobie, którą powszechnie uznaje się za kompetentną w konkretnej kwestii, dziedzinie. Autorytety zawierają wartości, takie jak: doświadczenie, mądrość, wielkoduszność, umiejętności, „osobowość”, odwaga. Autorytet u młodych nie wypływa z władzy, raczej z posiadanych umiejętności i wiedzy. Autorytet pojawia się dopiero wtedy, gdy wymagają tego okoliczności. Ta sama osoba może być autorytetem w jednej kategorii zadań (np. wojna, religia), a przestaje nim być w innych sytuacjach (np. rozstrzyganie sporów) na rzecz innej osoby. Kiedy wartości, na których opiera się autorytet, zanikają lub słabną, wtedy oznacza to kres samego autorytetu. Dla młodego człowieka nauczyciel, rodzic, pracodawca powinien być mentorem.
13. Zatarcie granic (rasowych, kulturalnych, pokoleniowych przez internet. Młodzi nie zdają sobie sprawy lub nie rozumieją, że relacje rodzic-dziecko, nauczyciel-uczeń nie SA relacjami koleżeńskimi. W internecie wszyscy są tacy sami, do wszystkich mówimy po imieniu, itd. Ważne jest, aby stawiać i pilnować granic (jasne instrukcje i wymagania), gdyż bardzo ich potrzebują. Młodym trzeba przypominać, że osoba dorosła nie jest naszym kolegą, do którego mówi po imieniu (w internecie nie ma tego podziału). Nie robią tego złośliwie.
14. Mniejsza samodzielność. Dłuższy proces dojrzewania. Często dłużej mieszkają razem z rodzicami, opóźniając tym przejście w dorosłość. Są bardziej otwarci na doświadczenia seksualne, wyrażanie uczuć, ale nieskłonni do angażowania się w stałe związki, które wymagają odpowiedzialności, wysiłku, cierpliwości i zaangażowania. Wychowywani są przez media lub internet w związku z czym widzą, że życie w świecie wirtualnym jest proste i łatwe. Nikt z nimi nie rozmawia o tym co jest ważne w życiu –wartości, relacje międzyludzkie, odpowiedzialność, wysiłek, cierpliwość. Warto z młodymi ludźmi rozmawiać o wartościach i pokazywać im, że świat realny różni się od świata wirtualnego.
15. Brak im umiejętności samodzielnego podejmowania decyzji, gdyż od dziecka byli prowadzenie przez rodziców. Później oczekują od nauczycieli i od pracodawcy wyznaczania celów, kontroli, prowadzenia „za rękę”. Ważne jest, aby mobilizować młodzież do podejmowania samodzielnych decyzji i brania odpowiedzialności za nie.
16. Technologia, z której tak aktywnie korzystają, pozostawia im mało czasu na myślenie autonomiczne i wyrobienie sobie własnych poglądów, jednocześnie zaś umożliwia im sprawdzanie wiedzy w różnych źródłach. Młodzi ludzie, w przeciwieństwie do starszych pokoleń, nie poznawali świata „od kuchni”. Wiedzą „jak”, ale ich edukacja zaniedbywała zadawanie pytań typu „dlaczego”. Młodzi dobrze rozwiązują częste problemy-seryjne (obsługa pralki),w którym pomocny jest internet, ale słabo radzą sobie z problemami niestandardowymi w życiu codziennym, które wymagają myślenia problemowego. Czyja to wina? Czy nie rodziców, którym zabrakło czasu, żeby dzieciom te związki przyczynowo-skutkowe wyjaśniać? Wozili je do szkoły, uwalniali od domowych obowiązków, tylko brakowało czasu, żeby rozmawiać, wspólnie gotować czy wyprowadzić psa. To dlatego dziewczyna, której dziecko choruje, w pierwszym odruchu wchodzi na forum kobiety.pl i pisze – moje dziecko ma kolkę, co robić.
Delegując mu zadania należy zawsze wyjaśniać zależności przyczynowo-skutkowe, aby rozumiał znaczenie swojej pracy i sposób funkcjonowania firmy.
17. Lepiej niż starsi radzą sobie z pracą zespołową. Lubią pracować w grupie, ale chcą zachować indywidualizm- informacja zwrotna do każdego oddzielnie. Oceniają siebie samych w stosunku do rówieśników (nie tylko w kraju), tworzą społeczności i często się ze sobą komunikują, głównie w sieci.
18. Wielozadaniowość. Nie znają świata bez internetu, e-maili i komórek, tylko najstarsi przedstawiciele tego pokolenia pamiętają jeszcze dyskietki. Oni tak ,jak ich świat, są multimedialni. W tym samym czasie jednocześnie odrabiali lekcje, serfowali po internecie, słuchali muzyki i rozmawiali z kolegami, nierzadko z innego kontynentu. Teraz tak samo chcą się zachowywać w pracy, w szkole, nie akceptują świata, który dla nich porusza się jak na zwolnionym filmie. 90 proc. badanych w wieku 18-24 uważa, że słuchanie muzyki w czasie pracy zwiększa ich produktywność. Odczuwają nudę, gdy brakuje im ciągłego strumienia bodźców w postaci muzyki i obrazu.
19. Przedstawiciele pokolenia Y nie rozumieją, że czasami trzeba kilku dni na otrzymanie odpowiedzi. Brak im cierpliwości - dorastali w środowisku, gdzie każde działanie jest natychmiast wynagradzane ( gry komputerowe). Rodzice także zazwyczaj natychmiast chcieli zaspokoić wszystkie ich potrzeby. Teraz oczekują tego od nauczyciela i rodzica. Nie chcą czekać 30 dni na otwarcie rachunku bankowego, dwa lata na kupno samochodu czy 20 lat na mieszkanie. Dla 20-kilkulatków wszystko dzieje się w czasie rzeczywistym. Cele mają być nieodległe, a rezultaty pracy namacalne. Młodzi domagają się natychmiastowego feedbacku o wykonanej pracy i o swoich postępach. Warto wprowadzić częstsze ewaluacje. Szybka informacja zwrotna na temat ich pracy. Brak szybkiej informacji zwrotnej ich frustruje. Potrzebuje regularnej informacji zwrotnej o wynikach swojej pracy – bazowanie tylko na ocenie rocznej nie wystarczy, szef Y-ka musi na bieżąco przekazywać mu uwagi i stymulować do dalszego rozwoju. Wskazane jest przydzielenie Y-kowi mentora, który będzie wspierał go w rozwijaniu niezbędnych kompetencji.
20. Pokolenie Y pracuje inaczej niż starsze pokolenia. W jednym czasie potrafią wykonywać wiele czynności jednocześnie. Gdy mają coś zrobić, a w tym czasie rozmawiają i piszą sms-y to nie znaczy, że nie pracują. Młodych trzeba oceniać po wynikach pracy, a nie sposobie pracy. Y koncentruje się na wynikach, należy więc ściśle powiązać nagradzanie jego pracy z konkretnymi osiągnięciami, wyjaśniać te zależności i przypominać o celu, do którego dąży (czyli odpowiadać na jego ulubione pytanie „A co ja z tego będę miał?”). Cele zawsze powinny być ambitne, ale realistyczne. Szef Y-ka musi być przygotowany, że artykułuje on swoje oczekiwania wprost i nie ma problemów z upominaniem się o awans czy podwyżkę.
21. Mają trudności z koncentracją uwagi, wynikające z tego, że ciągle są bombardowani przez nowe wiadomości z wielu stron (internet, media, itp.). Co można zrobić, aby zwiększyć koncentrację uwagi pokolenia Y:
- stała informacja zwrotna na temat ich pracy;
- nieustannej stymulacji do pracy (rutyna – ich męczy i zniechęca do działania). Na zajęciach ciągle musi się coś dziać nowego. Powinien od czasu do czasu otrzymywać nowe zadania lub większy zakres odpowiedzialności, aby nie miał wrażenia, że stoi w miejscu.
- motywacja -stworzyć systemu motywacyjnego, w którym działanie i nagroda są realizowane niemal w czasie rzeczywistym (tak, jak jest to w internecie).
- wprowadzić i utrzymać „dyscyplinę intelektualną”. W środowisku, w którym każdy wysiłek (w tym także myślowy) jest uważany za przeszkodę, którą można pokonać (np. kupując tabletkę przeciwbólową, wynajmując kogoś do napisania pracy magisterskiej itp.). Trudno jest propagować wśród młodzieży kulturę osiągnięć intelektualnych.
- nadanie sensu wysiłkowi. Nie chcą, żeby im mówić, jak coś mają zrobić. Potrzebują wyraźnych celów do zrealizowania, mając przy tym pełną kontrolę nad swoją pracą – sami potrafią docierać do pożądanych informacji i znajdować rozwiązania. Chcą wiedzieć jednak, po co i w jakim celu ma to być zrobione? Po angielsku nazywani są czasem pokoleniem „whY” ( „dlaczego”).
22. swobodny stosunek do przeszłości (mniejsze zainteresowanie historią, rodziną i krajem) –utrata bezpieczeństwa.
23. mniej restrykcyjne podejście do własności osobistej, zwłaszcza niematerialnej (nauczeni dzielenia się nie rozumieją, że jest to złe). Nie mają szacunku dla prywatności, to dla nich zbędna fanaberia. Zostali przecież wychowani w świecie programów reality show (nk, facebook).
24. doskonała znajomość nowych technologii - szybkie zdobywanie potrzebnych informacji, tworzenie wirtualnych społeczności, ale często trudności w bezpośrednich kontaktach interpersonalnych.
25. trudności z komunikacją międzyludzką. Bardzo dobrze komunikują się przez internet (gadu gadu, facebook, nk) czy telefon komórkowy. Młodzi ludzie nie potrafią rozmawiać twarzą w twarz, gdyż się tego boją, bo nie są nauczeni komunikacji bezpośredniej. Nie mieli kiedy się jej nauczyć. Gdy byli dziećmi, rodzice walczyli o własną pozycję ciężko pracowali, a oni często byli jedynakami. Nie każdy miał nawet psa. Z rówieśnikami też wolą kontaktować się pisząc na komputerze niż rozmawiając. Rozmowy telefoniczne zostały wyparte przez esemesy.
26. Jak nawiązać kontakt z pokoleniem Y:
- komunikować się z młodymi osobami za pomocą mediów elektronicznych (komunitory internetowe, SMS-y itd.).
- wykształcić kulturę komunikacji. Nauczyć młodych komunikacji bezpośredniej.
- informacje przekazywać w formie krótkich i konkretnych komunikatów.
27. nauczeni biegłego posługiwania się klawiaturą, zapominają jak sie pisze ręcznie, trudno jest odczytać ich pismo. Przedłużeniem ich dłoni jest klawiatura komputera, na której piszą bezwzrokowo, długopisem poruszają niepewnie.
28. Przyzwyczajeni, że wszystko można ściągnąć z internetu, nie potrafią też często indywidualizować przekazu, żeby pracodawca miał pewność, że napisali list specjalnie do niego. Jeśli czegoś nie ma w internecie, to nie istnieje w ogóle. Nie umieją szukać informacji poza internetem, np. w bibliotece. Z tymi, które znaleźli w sieci, nie zawsze wiedzą, co zrobić. Warto uczyć ich jak szukać informacji poza internetem, nauczyć korespondencji.
29. Nie bójmy się ich.
- Kategoria: Aktualności - Pedagog
- 3254
Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Krasnymstawie tel. 0-82-576-36-08
M.O.P.S. Krasnystaw tel. 082 576-23-24
Komenda Powiatowa Policji w Krasnymstawie tel. 82 575 - 62 – 10
Sąd Rejonowy w Krasnymsatwie Wydział Rodzinny i Nieletnich tel. 82 576 28 01 w. 225
Telefony zaufania:
"Niebieska Linia"(dla ofiar przemocy w rodzinie) tel. 22 668-70-00
„Pomarańczowa Linia” tel.42 630 03 73
Centrum Interwencji Kryzysowej Lublin tel. (081) 466-55-46
Całodobowy Telefon Zaufania Centrum Interwencji Kryzysowej w Lublinie tel. 81 534 60 60
Ogólnopolski Telefon Zaufania Narkotyki – Narkomania tel.0 801 199 990
Telefon zaufania dla osób z problemem alkoholowym tel. 22 842 26 00
Telefon Zaufania Rodziny i Przyjaciół Dzieci Uzależnionych Lublin tel. 81 748-23-35
Telefon zaufania AIDS tel. 801 888 448
Infolinia Stowarzyszenia KARAN (problemy narkotykowe) tel. 800 120 289
Anonimowa Policyjna Linia Specjalna tel.0 800 120 148
Telefon Zaufania dla Kobiet w Ciąży i Rodziny tel.85 732-22-22
Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży tel.116 111
Telefoniczna Pierwsza Pomoc Psychologiczna tel.22 425-98-48
Klub Abstynenta „Odnowa” Krasnystaw tel. 82 5761695
AGAPE Krasnystaw tel. 798 557 247
- Kategoria: Aktualności - Pedagog
- 4483