Agata Magier, II a  - 10 polecanych przeze mnie filmów z Filmoteki Szkolnej

1. "Wszystko może się przytrafić"

Ten film dokumentalny został zrealizowany w 1995 roku przez Marcela Łozińskiego. Występuje w nim sześcioletni Tomek Łoziński, syn reżysera. Zostają tam przedstawione jego rozmowy ze starszymi ludźmi w Parku Łazienkowskim w Warszawie. Rozmowy momentami śmieszą, a innym razem zmuszają widza do refleksji. Pytania stawiane przez chłopca mogą wydawać się banalne, ale w swojej prostocie nie mogłyby być bardziej celne. Nikt inny nie potrafiłby rozmawiać ze staruszkami tak, jak dziecko. Zdecydowała o tym dziecięca otwartość, ciekawość świata, szczerość i bezpośredniość. Bardzo polecam ten film. Dla mnie ma on wyjątkową wartość sentymentalną, ponieważ przypomina mi o kilku bliskich mi, zmarłych osobach.

2. "Ćwiczenia warsztatowe"

Film pochodzi z 1986 roku. Został wyreżyserowany przez Marcela Łozińskiego. Ukazuje on możliwości manipulowania ludzkimi umysłami wskutek nieuczciwego montowania materiału filmowego. Pierwotne wypowiedzi respondentów zostały zmienione tak, że ich końcowy sens stał się zupełnie inny od tego początkowego. Do obejrzenia

"Ćwiczeń warsztatowych" zachęcam wszystkich tych, którzy chcą szukać prawdy dotyczącej współczesnego świata, a w szczególności działania dzisiejszej telewizji i metod pracy stosowanych przez dziennikarzy.

3. "Gadające głowy"

Film ten został wyreżyserowany przez Krzysztofa Kieślowskiego. W 1979 roku przeprowadził on swoistą sondę społeczną. Pytał ludzi: "Kim jesteś? Czego byś chciał? Co jest dla ciebie najważniejsze?" Dzięki odpowiedziom na pytania zyskał obraz pragnień ludzi w różnym wieku i sytuacji życiowej. Film ten zachęca widza do refleksji nad samym sobą. Jedna z odpowiedzi respondentów szczególnie mnie zainteresowała: "Najbardziej mi przeszkadzają w życiu łokcie i plecy. Chciałabym, żeby więcej było serca i rozumu." Słowa te precyzyjnie oddają charakter i realia życia polskiego społeczeństwa nie tylko w czasach PRL-u, ale także teraz. Film trwa jedynie 14 minut, jednak reżyserowi udało się w tak krótkim czasie zaprezentować najbardziej trafne i uniwersalne spostrzeżenia respondentów.

4. "Siedem kobiet w różnym wieku"

Jest to kolejny krótkometrażowy film dokumentalny wyreżyserowany przez Krzysztofa Kieślowskiego. Przedstawia on siedem tancerek baletowych. Zostają one przedstawione wzrastająco według wieku. Pierwsza jest mała dziewczynka, która dopiero uczy się tańczyć. Jako ostatnia przedstawiona jest dojrzała nauczycielka baletu. Według mnie film ukazuje, jak wielką rolę w naszym życiu odgrywa przemijanie. Jedni ludzie zostaną zastąpieni drugimi. Nic nie jest trwałe i stałe. Wszystko się zmienia. "Siedem kobiet w różnym wieku" polecam wszystkim tym, którzy zastanawiają się nad istotą ludzkiego życia.

5. "Tango"

Ten animowany film wyreżyserował Zbigniew Rybczyński. Jego premiera miała miejsce w 1980 roku. W małym pokoiku pojawiają się różne osoby wykonujące odmienne czynności. W kulminacyjnym momencie na ekranie pojawia się 26 postaci, jednak żadna z nich nie wchodzi w drogę pozostałym. Kiedy pokój jest maksymalnie zatłoczony, nagle zaczyna on pustoszeć, wracając do stanu wyjściowego. Film ten stanowi swoistą metaforę życia ludzkiego. Polecam go tym, którzy lubią odczuwać napięcie i ekscytację spowodowane obserwowaną na ekranie akcją.

6. "Schody"

Film ten został zrealizowany w 1967 roku przez Stefana Schabenbecka. Jest to animacja. Treść produkcji każdy widz może zinterpretować na swój własny sposób. Moim zdaniem tytułowe schody stanowią metaforę życia codziennego oraz problemów, jakie każdy z nas napotyka na swojej drodze. Na początku nieświadomy, co go czeka, człowiek podejmuje rzucone mu wyzwanie i wchodzi na schody. Na początku z łatwością i entuzjazmem udaje mu się pokonywać kolejne stopnie. Później jednak schodów jest coraz więcej. Stają się one zagmatwane i bohater nie wie, w którą stronę ma się udać. W końcu wyczerpany, trafia na sam koniec osobliwej drogi. Nagle jednak sam "stapia się" w kolejny stopień. Można zatem wysnuć wniosek, że po rozwiązaniu wszystkich problemów, to właśnie człowiek staje się sam dla siebie największym z nich, może nawet tym nie do pokonania.

7. "Cześć Tereska"

Film wyreżyserował Robert Gliński w 2000 roku. Akcja rozgrywa się w latach 90. w jednym z polskich miast. Jego główną bohaterką jest tytułowa Tereska. Kończy ona szkołę podstawową i trafia do szkoły krawieckiej. Tam poznaje Renatę, z którą nawiązuje pozorną przyjaźń. Nowa koleżanka uczy ją kraść, pić alkohol i palić papierosy. Tereska poznaje również Jasia – swojego nowego chłopaka, przez którego zostaje zgwałcona. Pod koniec filmu dziewczyna zabija Edzia – portiera, który ją molestuje. Polecam ten film głównie młodzieży. Ukazuje on prawdę o życiu wielu nastolatków w naszym kraju. Produkcja ta jest ponadczasowa. Może ona również pokazać osobom dorosłym, z jakimi problemami niejednokrotnie mierzą się młodzi ludzie. Mimo iż żyję w diametralnie różniącym się środowisku od tego, w którym musiała egzystować Tereska, mam inne relacje z rodzicami i przyjaciółmi, to jednak odnalazłam siebie w wielu jej zachowaniach. Dlatego sądzę, że każda osoba oglądająca ten film znajdzie w nim coś uniwersalnego.

8. "Sztandar"

"Sztandar" wyreżyserował w 1965 roku Mirosław Kijowicz. Jest to film animowany. Pokazuje on wymuszanie na społeczności PRL-u jednomyślności, ale również jego ukryte pragnienia dotyczące lepszego życia. Polecam ten film również przez wzgląd na użycie w nim muzyki genialnego Krzysztofa Komedy. Idealnie oddaje ona charakter ukazywanych sytuacji. Film polecam fanom polskiego jazzu oraz osobom zainteresowanym symbolicznym przedstawieniem realiów PRL-u w tekstach kultury.

9.  "Exit"

Jest to film animowany zrealizowany w 2006 roku przez Grzegorza Koncewicza. Opowiada on o mężczyźnie, który z okna swojej pracowni obserwuje tańczącą w pobliskim budynku kobietę. Potem tworzy film, w którym ukazuje alternatywny, pełen przygód świat, gdzie oboje się spotykają. Zaintrygowała mnie historia przedstawiona przez głównego bohatera. Ukazanie alternatywnego świata może symbolizować problemy ludzi we współczesnym świecie. Niektórzy chcą przecież być kimś zupełnie innym, żyć w innym miejscu i robić coś innego. Zainteresowała mnie również technika, w jakiej film został zrealizowany. Czarno-białe animacje nadały całości nieco tajemniczy charakter. Film ten może zainspirować do własnej pracy twórczej.

10. "Katedra"

Jest to film animowany zrealizowany w 2002 roku przez Tomasza Bagińskiego. Produkcja została utrzymana w stylistyce gier komputerowych. Jej bohaterem jest Pielgrzym przybywający do tajemniczego miejsca - tytułowej katedry. Kroczy on przez wnętrze osobliwego budynku, po czym staje na końcu niedokończonej budowli i wyczekuje jakiegoś znaku. Nagle całą katedrę i ciało Pielgrzyma przeszywa światło, które go unicestwia i zamienia w kolejną kolumnę. Trudno jest mi zinterpretować ten film, jednakże polecam go z uwagi na dobrze dobraną muzykę i ciekawie zrealizowaną fabułę filmu.