To pytanie zadaje sobie każdy nauczyciel języka polskiego oraz większość rodziców.

Będąc nastolatkiem przeżywamy pewien rodzaj personalnego buntu i żeby sprzeciwić się „zdegenerowanemu i nic nierozumiejącemu” społeczeństwu (czytaj rodzicom i szkole) odsuwamy od siebie literaturę, co de-facto jest niezwykle szkodliwe dla naszego jeszcze rozwijającego się umysłu. Zapominamy o tym jak książki na nas wpływają i jak wiele wartości potrafią przekazać. Mimo to, trzeba pamiętać o tym aby wybierać takie powieści, które nie tylko będą nas uczyć, ale i zaimponują nam ciekawą fabułą, nie przeciętnymi bohaterami o przeróżnym usposobieniu, ale też będą nas w stanie w pewnych momentach rozśmieszyć lub skłonić do większych przemyśleń. Gdyby tego było mało na świecie jest mnóstwo „książkocholików”, z którymi możemy dyskutować i polemizować na wszystkie książkowe tematy.
Żeby ułatwić wam szukanie takowych tytułów stworzyłam listę jednych z największych - według mnie - arcydzieł literatury, obok których nie sposób „przejść” obojętnie oraz drugą zawierającą również dziesięć pozycji przeznaczonych tym razem dla nastoletniego czytelnika, gdzie książki nie są na tyle wymagające choć równie ciekawe i dobrze napisane.

 Przechodząc do sedna zapraszam do czytania.

„Musisz przeczytać!”

10. „Duma i uprzedzenie” (ang. Pride and Prejudice) –  Jane Austen

Opis: Na miejscu dziesiątym uplasowała się XIX-wieczna powieść, której akcja toczy się na ówczesnej angielskiej prowincji gdy niezbyt zamężni państwo Bennettowie postanawiają wydać za mąż swoich 5 dorosłych córek, co okazuje się nie lada wyzwaniem. Pojawia się jednak nadzieja gdy młody i przystojny mężczyzna postanawia się na jakiś czas wprowadzić do posiadłości obok.

Opinia: Duma i uprzedzenie jest pierwszą powieścią J. Austen którą przeczytałam, dlatego też na zawsze będzie zajmować specjalne miejsce w moim sercu. Książka ta idealnie kpi, z zarówno klasy średniej jak i szlacheckiej. Uświadamia ona czytelnikom, że jeśli można znaleźć kogoś o dobrych manierach w klasie robotniczej to równie dobrze znajdziemy gbura i prostaka w samej elicie. Możemy również zaobserwować fakt, że aby kogoś oceniać trzeba go najpierw bliżej poznać, gdyż w rzeczywistości może okazać się inny niż za jakiego był postrzegany, czego dowodem jest Pan Darcy.

Podsumowując, powieść dla mnie świetna choć kilka rzeczy bym zmieniła, dlatego moja ocena waha się między 7,5 a 8 gwiazdek na 10.

Ocena: 7,5-8/10